Willa niczym zameczek została zabytkiem
Obiekt w stylu neogotyckim z 1900 roku doczekał się ochrony konserwatorskiej
Jak poinformował 20 stycznia br. Wojewódzki Mazowiecki Konserwator Zabytków, rejestr zabytków nieruchomych województwa mazowieckiego wzbogacił się o willę położoną przy ul. Leśnej 4 w Pęcicach Małych.
– To indywidualnie zaprojektowane dzieło architektury o charakterze letniskowym z początku XX wieku. Budynek pomimo stosunkowo niewielkiej skali nawiązuje formą do architektury rezydencjonalnej – tak określa obiekt prof. dr hab. Jakub Lewicki, Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków.
Willa charakteryzuje się m.in. rozbudowaną bryłą, wysokimi dwuspadowymi dachami oraz zewnętrzną klatką schodową zlokalizowaną w wieży zwieńczonej na górze spiczastym hełmem. Spacerowiczom w zakolu rzeki Utraty rzuca się w oczy elewacja wilii z cegły klinkierowej (cegła ma nawet zróżnicowaną kolorystykę) i dekoracje pod oknami.
W środku zachowano oryginalny układ funkcjonalno-przestrzenny
Wewnątrz willi przetrwał do naszych czasów bogaty wystrój. Do zdobniczych elementów należą sztukaterie, posadzki ceramiczne i drewniane, stolarka okienna z okiennicami. Uwagę zwracają także drzwi z historycznymi okuciami. Szczególną wartość mają ceramiczne piece o bogato dekorowanych kaflach, wyposażone w mosiężne drzwiczki.
– Wysoki standard elementów wykończeniowych oraz bogactwo dekorujących je motywów ornamentalnych nadają budynkowi walor unikatowości oraz wyróżniają go na tle okolicznej zabudowy letniskowej – podsumowuje prof. dr hab. Jakub Lewicki.
Niegdyś „Salisowo”
Pierwsze pisemne wzmianki dotyczące budynku pochodzą dopiero z lat 30. XX w. i odnoszą się do ówczesnego właściciela willi, Antoniego Salisa, założyciela popularnego w dwudziestoleciu międzywojennym zakładu gastronomicznego przy ul. Zgoda 4 w Warszawie. Salis najprawdopodobniej w latach 30. XX wieku zakupił nieruchomość w Pęcicach Małych. Majątek zwany był „Salisowem”.
Willa w Pęcicach Małych bez większych zniszczeń przetrwała II wojnę światową, do lat 60. XX wieku należała do spadkobierców Antoniego Salisa, a w 1966 roku nieruchomość sprzedano. Obecnie budynek wraz z posesją stanowi własność prywatną.
Agnieszka Gorzkowska
na podstawie informacji WMKZ
MS 1/2022, 3 lutego 2022
